Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
ἀναπηδᾶν — ἀναπηδάω leap up pres part act masc voc sg (doric aeolic) ἀναπηδάω leap up pres part act neut nom/voc/acc sg (doric aeolic) ἀναπηδάω leap up pres part act masc nom sg (doric aeolic) ἀναπηδᾶ̱ν , ἀναπηδάω leap up pres inf act (epic doric) ἀναπηδάω… … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αερσίπους — ἀερσίπους, ουν (Α) αυτός που σηκώνει ψηλά το πόδι, που περπατά ζωηρά, που αναπηδά. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ἀερσι (< ἀείρω Ι) + ποῦς] … Dictionary of Greek
αναπηδητικός — ή, ό αυτός που αναπηδά, που τινάζεται προς τα επάνω ή αναβλύζει. [ΕΤΥΜΟΛ. < αναπηδώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1812 στον διδάσκαλο τού Γένους Κωνσταντίνο Κούμα] … Dictionary of Greek
βαρύτητα — Η δύναμη έλξης που ασκείται από το γήινο δυναμικό πεδίο. (Φυσ.) Β. ονομάζεται η ιδιότητα όλων των υλικών σωμάτων να έλκονται από τη Γη. Η έλλειψη β. στο εσωτερικό των τεχνητών δορυφόρων εμφανίζεται γιατί ο δορυφόρος μπορεί να θεωρηθεί ως σώμα που … Dictionary of Greek
επιβήτορας — ο (AM ἐπιβήτωρ) [επιβαίνω] (για αρσενικό ζώο) αυτός που οχεύει, ο βατευτής μσν. νεοελλ. 1. αυτός που ανήλθε αντικανονικά σε επισκοπικό θρόνο 2. όποιος πήρε αντικανονικά αξίωμα ή εξουσία νεοελλ. 1. αρσενικό ζώο που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για … Dictionary of Greek
εποστρακισμός — ο (Α ἐποστρακισμός) [εποστρακίζω] νεοελλ. η μεταβολή διευθύνσεως βλήματος κατά την πρόσκρουσή του σε μια επιφάνεια αρχ. το πέταγμα στη θάλασσα όστρακου ή βότσαλου έτσι ώστε να αναπηδά με την πρόσκρουση … Dictionary of Greek
ευκύμαντος — εὐκύμαντος, ον (ΑΜ) 1. αυτός που κυμαίνεται, που κυματίζει εύκολα 2. μτφ. αυτός που αναπηδά όπως το κύμα, ο βίαιος, ο ισχυρός («εὐκύμαντον εἰς θυμόν», Ευστ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + κυμαντος (< κυμαίνω) πρβλ. α κύμαντος] … Dictionary of Greek
εύσκαρθμος — εὔσκαρθμος και επικ. τ. ἐΰσκαρθμος, ον (Α) αυτός που αναπηδά ζωηρά, ο ευκίνητος («ἵπποι ἐΰσκαρθμοι», Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + σκαρθμός «πήδημα»] … Dictionary of Greek
καρδίτσα — Πόλη (υψόμ. 105 μ., 32.031 κάτ.) του νομού Καρδίτσης. Είναι χτισμένη στο δυτικό άκρο της Θεσσαλικής πεδιάδας. Αποτελεί έδρα του ομώνυμου δήμου. Στην Κ. γίνεται η διακίνηση και το εμπόριο των αγροτικών προϊόντων της θεσσαλικής γης, ενώ η πόλη… … Dictionary of Greek
κεφαλήγονος — κεφαλήγονος, ον (Α) αυτός που αναπηδά από την κεφαλή. [ΕΤΥΜΟΛ. < κεφαλή + γόνος (< γίγνομαι «γεννιέμαι»), πρβλ. θεό γονος, κεβλή γονος] … Dictionary of Greek
